تفاوت سی تی اسکن و پت اسکن در چه مواردی است؟ اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) و اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) دو تکنیک تصویربرداری رایج در زمینه پزشکی هستند. در حالی که هر دو ابزار ارزشمندی برای تشخیص و نظارت بر شرایط مختلف پزشکی هستند، از نظر اصول، کاربردها و کاربردهایشان تفاوت‌های مشخصی دارند. در این مقاله قصد داریم به تفاوت های میان سی تی اسکن و پت اسکن بپردازیم، برای کسب اطلاعات بیشتر با ما همراه باشید.
آشنایی با تفاوت های سی تی اسکن و پت اسکن
در حالی که سی تی اسکن و پت اسکن اهداف مشابهی را دنبال می‌کنند، تفاوت های کلیدی بین این دو روش وجود دارد که درک آنها مهم است. این تفاوت ها عبارتند از:
روش تصویربرداری
یکی از تفاوت های کلیدی بین CT و PET اسکن در روش تصویربرداری مورد استفاده نهفته است. سی تی اسکن برای تولید تصاویر تشریحی دقیق به فناوری اشعه ایکس متکی است، در حالی که اسکن PET از ردیاب های رادیواکتیو برای اندازه گیری فعالیت متابولیک در بدن استفاده می‌کند.
اطلاعات ارائه شده
سی تی اسکن در درجه اول اطلاعات تشریحی دقیقی را ارائه می‌دهد و به پزشکان اجازه می‌دهد تا ساختارهای داخلی بدن را با وضوح بالا تجسم کنند. از سوی دیگر، اسکن PET اطلاعات عملکردی را با برجسته کردن مناطق افزایش فعالیت متابولیک ارائه می‌دهد که می‌تواند نشان دهنده فرآیندهای بیماری باشد.
بیشتر بخوانید: سی تی اسکن اسپیرال
کاربردهای بالینی
در حالی که CT و PET اسکن هر دو ابزار تشخیصی ارزشمندی هستند، اغلب برای اهداف بالینی مختلف استفاده می‌شوند. سی تی اسکن معمولا برای شناسایی ناهنجاری های ساختاری مانند تومورها، شکستگی ها و آسیب های داخلی استفاده می‌شود. از سوی دیگر، اسکن PET بیشتر بر ارزیابی عملکرد فیزیولوژیکی متمرکز است و اغلب در انکولوژی، نورولوژی و قلب استفاده می‌شود.
هدف
سی تی اسکن در درجه اول برای تجسم ساختارهای آناتومیک و شناسایی ناهنجاری هایی مانند تومورها، شکستگی ها و خونریزی داخلی استفاده می‌شود. اسکن PET برای ارزیابی فعالیت و عملکرد متابولیک در بدن استفاده می‌شود و به ویژه در تشخیص بیماری هایی مانند سرطان، بیماری قلبی و اختلالات عصبی مفید است.
آیا می‌توان سی تی اسکن و پت اسکن را به صورت ترکیبی انجام داد؟
امکان انجام سی تی اسکن ترکیبی و پت اسکن وجود دارد که به PET-CT scan معروف است. این تکنیک تصویربرداری نقاط قوت CT و PET اسکن را ترکیب می‌کند تا اطلاعات جامع تری در مورد ساختارهای داخلی بدن و فعالیت متابولیک ارائه دهد. با ترکیب این دو روش تصویربرداری، اسکن PET-CT می‌تواند ارزیابی جامع تری از وضعیت بیمار ارائه دهد. جزء CT اطلاعات تشریحی دقیقی را ارائه می‌دهد، در حالی که جزء PET داده های عملکردی و متابولیکی را ارائه می‌دهد. این رویکرد یکپارچه امکان شناسایی دقیق تر ناهنجاری ها و بهبود خصوصیات ضایعات را فراهم می‌کند. اسکن PET-CT معمولاً در انکولوژی برای مرحله بندی سرطان، ارزیابی پاسخ درمانی و تشخیص بیماری عود کننده استفاده می‌شود. آنها همچنین می‌توانند در قلب و عروق برای ارزیابی زنده ماندن میوکارد و ارزیابی بیماری عروق کرونر ارزشمند باشند. روش اسکن PET-CT معمولاً شامل تزریق یک ردیاب رادیواکتیو است و پس از آن یک دوره انتظار کوتاه برای توزیع در سراسر بدن انجام می‌شود. سپس بیماران روی یک میز اسکن قرار می‌گیرند که از طریق یک اسکنر ترکیبی PET-CT حرکت می‌کند. سپس تصاویر به دست آمده توسط پزشکان پزشکی هسته ای تفسیر می‌شود تا ارزیابی جامعی از وضعیت بیمار ارائه شود. در حالی که اسکن‌های PET-CT مزایای متعددی از جمله دقت تشخیصی بهبود یافته و برنامه‌ریزی بهتر درمان را ارائه می‌دهند، ملاحظاتی وجود دارد که باید در نظر داشت. استفاده از ردیاب های رادیواکتیو برخی از خطرات ذاتی را به همراه دارد، اگرچه این خطرات عموماً حداقل هستند و با مزایای بالقوه اسکن غلبه می‌کنند. علاوه بر این، هزینه تصویربرداری PET-CT ممکن است بیشتر از اسکن CT یا PET مستقل باشد و همه مراکز درمانی به این فناوری پیشرفته دسترسی ندارند.